Rodzinny Ogród Działkowy im. Władysława Reymonta w Łodzi 2014 by LK

Park Helenów

 

Początki Parku Helenów datowane są na 1867 rok, kiedy to browar założony nad rzeką Łódką przez Karola Anstadta rozpoczął realizację parku.

Obok budynków browaru powstał także dom zamieszkiwany przez rodzinę Anstadtów oraz dom dla robotników. Rodzina z czasem zaczęła skupować tereny wokół browaru, m.in. tereny w dolinie Łódki. W ciągu 20 lat od powstania browaru tereny fabryczne powiększyły się pięciokrotnie.
Realizatorem parku, podobnie jak kilku innych parków łódzkich, była berlińska firma ogrodnicza L. Späth.
26 stycznia 1885 roku park został otwarty dla publiczności, jednakże odwiedzać go mogli jedynie zamożni mieszkańcy Łodzi, gdyż wstęp nie należał do tanich.
25 sierpnia 1889 roku amerykański baloniarz i spadochroniarz Charles Leroux zaprezentował w parku kilkutysięcznej publiczności pokaz swoich umiejętności – wzniósł się balonem na wysokość 5000 stóp (ok. 1500 m) i oddał skok na spadochronie własnej konstrukcji.
W grudniu 1898 roku uruchomiono komunikację tramwajową w Łodzi, a ponieważ Zenon Anstadt był zaangażowany w prace konsorcjum tramwajowego, doprowadził do tego, że trasa tramwaju prowadziła pod samą bramę wejściową do parku.
Czas świetności Helenowa nie trwał długo. Pierwszy kryzys nadszedł wraz z wybuchem I wojny światowej, kiedy to park został w dużej mierze zdewastowany.
Przez wiele lat park (a w szczególności stawy) był zaniedbany, dopiero w latach dziewięćdziesiątych XX wieku przeprowadzono kompleksową modernizację: odtworzono stawy oraz alejki, zbudowano obszerny plac zabaw dla dzieci oraz oświetlono główne aleje. Brama wjazdowa wraz z fragmentem ogrodzenia została odrestaurowana, a w miejscu zrujnowanej fontanny z postacią dziewczyny siedzącej w otoczeniu czterech łabędzi zrywających się do lotu, utworzono kwietnik.

27 maja 1994 roku Rada Miejska w Łodzi przywróciła pierwotną nazwę parku Helenowskiego.

 

Park Ocalałych

 

Park został oficjalnie otwarty 30 sierpnia 2004, w dniu 60. rocznicy likwidacji getta.
Pomysłodawczynią parku była Halina Elczewska, która przeżyła getto łódzkie (z Litzmannstadt przetransportowano ją do Auschwitz, a dalej do Ravensbrück). Ona też jako pierwsza posadziła swoje „drzewko pamięci”. Pod jednym z dwóch pomnikowych dębów szypułkowych odsłonięto pomnik – głaz (znaleziony na terenie parku) upamiętniający tragiczne wydarzenia lat 1940-1944. Umieszczono na nim napisy w czterech językach: polskim, angielskim, hebrajskim i jidysz.
418 osób ocalałych z holokaustu, które zdołały dotrzeć do Łodzi zasadziło swoje drzewko: dęby, klony, lipy, brzozy, graby, buki, sosny, świerki i modrzewie. Drzewka zostały ponumerowane i wpisane do rejestru, a ocaleni otrzymali certyfikaty z nazwiskiem i numerem drzewka.

Wzdłuż alei Arnolda Mostowicza położone są tabliczki z nazwiskami i numerem drzewka każdego ocalałego. Łącznie w całym parku zasadzono 450 drzew na powierzchni półtora hektara.
Docelowa powierzchnia parku wynosi 8,5 hektara, na tym terenie znajduje się zbiornik wodny na rzece Łódce.
Powstały również alejki i place o nawierzchni żwirowo-glinkowej i z kostki
Aleja łączy dwa główne elementy parku: Pomnik Polaków Ratujących Żydów podczas II wojny światowej i Kopiec Pamięci. Pomnik, zbudowany według projektu Czesława Bieleckiego, zawiera symbole dwóch narodów: statuę Orła Białego oraz gwiazdę Dawida, uformowaną z tablic z nazwiskami Polaków uhonorowanych tytułem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”. 10-metrowy Kopiec Pamięci, usypany na drugim końcu parku jest punktem widokowym okolicy. Na szczycie kopca znajduje się pomnik-ławeczka Jana Karskiego.
Na terenie parku znajduje się siedziba Centrum Dialogu im. Marka Edelmana, gdzie odbywają się konferencje i zajęcia edukacyjne.

 

 

 

 

OKOLICA NASZEGO OGRODU

 ul. Źródłowa 36/38, 91-735 Łódź

  504 165 304

rod.reymonta@wp.pl

 

 

Polski Związek Działkowców
Stowarzyszenie Ogrodowe w W-wie

Rodzinny Ogród Działkowy

im. Władysława Reymonta w Łodzi